چقدر دلم هوای زیارت کرده
دلم که میگیرد میروم به زانوی ادب مقابلش مینشینم چشم میدوزم به ضریحش دلم را پرواز میدهم در هوای زائرانش
حالا دیگر منی نیست فقط اوست که دلبری میکند
هوا پر از عطر بهشت میشود و دلم سبک چون پر
آری باید بروم ، باید رفت ، باید گذر کرد
حلیم بادمجون