رهـبر معظـم انقـلاب اسلامی در دیـداری که با مسئـولین نظام مقدس جمهوری اسلامی در ششم آبان ماه ۱۳۸۳ داشتند نکات زیبایی درباره “گنـاه” بیان داشتند که بازخوانی آن خالی از لطف نیست :
- گناهان، صورت ملـکى عذاب الهى هستنـد ؛ صـورت دنیـایى عذاب الهى هم همیــن گناهانند. این‌که در آیه‌ى شریفه مى‌فرماید: «ان الذین یأکلون اموال الیتامى ظلما انما یأکلون فى بطونهم نارا» معنایش همین است؛ یعنى شما وقتى کسى را که مال یتیم مى‌خورد، نگاه مى‌کنید، ظاهر قضیه این است که مالى را بلعید و حرامى به کیسه‌ى خود زد؛ اما باطن قضیه این است که او دارد در درون خودش آتش تعبیه مى‌کند؛
- این همان آتش جهنم است. کسى که لذت حرامى را در این‌جا آزمایش مى‌کند، این لذت، صورت ظاهر قضیه است؛ باطن قضیه در آن حیات واقعى آشکار مى‌شود؛ آن جایى که پرده‌هاى اوهام از جلوى چشم انسان فرو مى‌افتد و حقایق در مقابل او آشکار مى‌شود؛ «هنالک تبلو کل نفس ما اسلفت». آن روز همین لذت این‌جایى و دنیایى عبارت است از یک عذاب و شکنجه‌ى دوزخى. آن روز، روزى است که واقعیات و حقایق، خود را آشکار مى‌کنند – «هنالک تبلو کل نفس ما اسلفت» – و آنچه را که انسان انجام داده است، حقایق و بطون و ملکات آن در آن‌جا آشکار مى‌شود. روح ما، ملکات ما و حقایق وجودى ما هم در آن‌جا خودش را نشان مى‌دهد.
حلیم بادمجون