میبینی؟؟حق دارم که نخوام با مامانت یه جا باشم یانه؟حق دارم که دلم ازشون پر باشه یا نه؟مگه چقد عمر میکنیم؟
مگه من چقد جوون میمونم؟همه این احساسا واسه این دوره اس،دوس دارم ببینمت،دستاتو بگیرم،بریم پارک،برم سینما،تو خیابون قدم بزنیم،با هم جاهای دیدنی بریم و خیلی چیزای دیگه.اما کو؟من کجا اینا رو دیدم؟پس کی قراره ببینم؟وقت پیری؟یا وقتی چند تا بچه دوروبرمو گرفتن؟
من گناهم چیه که نمیتونم مثل دیگران باشم؟نمیتونم یه روز دلخوشی کنم؟
خودت قضاوت کن،اگه من جای تو بودم قبول میکردی؟؟اگه من واسه اینکه مامانمو ببرم یه جا که فقط ۱۰دقیقه راهشه برات وقت نمیذاشتم چیکار میکردی؟اگه واسه اینکه مایحتاج خونه اینو اونو بگیرم برات وقت نمیذاشتم عکس العملت چی بود؟؟
شرط میبندم که با خودت میگی هیچی،اصلا ناراحت نمیشدم،اما هیچ وقت تو اون شرایط نبودی تا بفهمی چی میگم.انگار من هیچ ارزشی ندارم،برا همه وقت داری الا من!
خودت بودی با فامیلام مشکل پیدا نمیکردی؟؟با همه کسایی که جای تو رو گرفتن،نمیذارن ۱ثانیه رو با تو بگذرونم؟
دلم پره از همه عالم و آدم.دیگه از هرچی قرارو عشق و عاشقیه متنفرم.وقتی یه خاطره خوب،یه لحظه خوش ندارم عشق و عاشقی کدوم خریه.
بازم عیب نداره.من به نبودنت،ندیدنت،لمس نکردنت،عادت کردم،به اینکه تنها برم بازار و خیابون،به اینکه تنها برم پارک،تنها برم سینما عادت کردم،اما مامانت نه.کنار اونا باشی بهتره
راستی میخواستم بگم اگه مامانت میخواد برات زن بگیره اگه منو نمیخوان،اگه تو هم تو رودرواسی موندی نمیتونی ولم کنی.برو من ناراحت نمیشم،من خوشبختیتو میخوام.نمیخوام مانع زندگیت باشم،وقتی ازدواج کنی عاشق زنت میشی گذشته رو هم فراموش میکنی،دیگه اذیت نمیشی.به فکر من نباش
حلیم بادمجون