ایا در این دنیا کسی هست که بفهمد

که در این لحظه چه میکشم چه حالی دارم

چه قدر زنده نبودن خوب است خوب .....

دارم کم کم قاطی برو بچ هنری میشم جوی که همیشه دوست داشتم واردش بشم. از طرف بچه های تئاترمون چندتا بلیط تئاتر هنرهای آیینی گرفتم و رفتم سه تا تئاترشون رو دیدم. از جو تئاتر خوشم اومد.  قبلنا تئاتر کمدی رفته بودم ولی تا حالا تئاتر جدی رو تجربه نکرده بودم. به قول یکی از بچه ها تئاتر هیچوقت نمی تونه بد باشه حتی بدترین تئاتر هم قشنگه. پر بیراهم نمیگه. به نظر منم بدترین تئاترم که باشه همین که حسش میکنی و نزدیکی به صحنه و همه چیز رو لمس می کنی  متنهاش و موضوعهاش قشنگه فضاش بازتر و صحنه آراییش ازادانه تره موزیک و کلام توش تاثیر گذارتره دقیقا همون فضایی که من توی سینما هم دوست داشتم فضایی کوچک و محدود که تو باید توی اون فضا داستان روایت کنی یه فضای دیالوگ محور مثل فیلمهای ( dogville, cast away, before sunrise و before sunset) لذت بردن از متن و موزیک و بازی و صحنه ارایی و خلاقیت در بیان داستان و علاوه بر اینها حس نزدیکی به داستان و درگیر شدن در داستان، جالبه حس خوبی داره. نظرم نسبت به تئاتر عوض شد همیشه فکر می کردم تئاتر هم مثل سینمای ایران بدبخت و بی کیفیت، ولی الان همچین نظری ندارم دوست دارم بازم تئاتر برم حسش رو دوست داشتم. خدا رو چه دیدی شایدم اصلا کلا واردش شدم ( من یه چیزی گفتم شما باور نکنید). این هفته هم که جشنواره مقاومته و منم یه 4 تایی بلیط گرفتم که برم. البته لازم به ذکره که بلیطها مجانی و من هم مهمان ویژه این نمایشهام، خلاصه اگه اونجا اومدین و یه پسری با ته ریش و قیافه غیر هنری دیدن بدونید منم.

امروزم که اومدم دلم واسه اینجا ودوستام خیلی تنگ شده بود امیدوارم همه سالم و سر زنده باشن فعلا